MSZE ŚWIĘTE O DUCHU ŚWIĘTYM
Już od tego miesiąca roku będziemy w naszym kościele odprawiać Msze święte o Duchu Świętym. Będą one sprawowane raz w miesiącu w wybrane poniedziałki o godz. 18.00 (terminy na dole strony). Dlaczego w poniedziałki? Bo ten dzień jest w tradycji Kościoła poświęcony Duchowi Świętemu. Myśl o Mszach św. do Ducha Świętego związana jest z osobą pierwszej palestyńskiej świętej – Marii od Jezusa Ukrzyżowanego (Mariam Baouardy), zwanej „Małą Arabką”. Poniżej można zapoznać się z treścią objawienia, które otrzymała, a w którym mowa jest właśnie o Mszach św. o Duchu Świętym. Oto jego treść:
Widziałam przede mną Synogarlicę a nad nią przelewający się kielich, tak jakby było w nim źródło. To, co wylewało się z kielicha, zraszało Synogarlicę i obmywało ją.
Zarazem usłyszałam głos, który wychodził z tego wspaniałego światła. Głos powiedział: „Jeżeli chcesz mnie szukać, poznać i pójść za mną, wzywaj Światło, to znaczy Ducha Świętego, który oświecił moich uczniów i który oświeca wszystkie ludy wzywające Go…
Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam, ktokolwiek będzie wzywał Ducha Świętego, będzie mnie szukał i mnie znajdzie, znajdzie mnie przez Niego. Jego świadomość będzie delikatna jak polny kwiat. Jeżeli będzie to ojciec lub matka, to pokój zapanuje w jego rodzinie. Pokój będzie w jego sercu zarówno w tym, jak i w przyszłym świecie. Nie umrze w ciemności, ale w pokoju.
Żarliwie pragnę, byś powiedziała, że wszyscy kapłani, którzy odprawią raz w miesiącu Mszę świętą o Duchu Świętym, uczczą mnie. A ktokolwiek mnie uczci i będzie uczestniczył w tej Mszy świętej, będzie uczczony przez samego Ducha Świętego; i będzie miał w sobie światło; w głębi jego duszy będzie pokój. To On przyjdzie uleczyć chorych i obudzić tych, którzy śpią…
A na dowód tego, ci wszyscy, którzy będą odprawiać tę Mszę świętą, albo będą w niej uczestniczyć, i którzy będą wzywać Ducha Świętego, nie wyjdą z tej Mszy świętej nie doznawszy tego pokoju w głębi swej duszy. I nie umrą w ciemnościach”.
Zatem gromadzić się będziemy na Mszach św. o Duchu Świętym i modlitwie w następujących intencjach:
– o codzienne życie w świetle Ducha Świętego dla każdego z nas zakończone szczęśliwą wiecznością;
– o pokój w naszych sercach, by rozsiewał się na nasze rodziny, społeczeństwo i cały świat;
– o łaskę Ducha Świętego dla chorych;
– o moc Ducha Świętego dla prześladowanych chrześcijan i wolność religijną dla nich;
– o nawrócenie prześladujących za wiarę;
– o przebudzenie dla tych, którzy żyją jakby Boga nie było;
Terminy Mszy św. w roku 2025
w następujące poniedziałki o godz. 18.00:
20 stycznia; 10 lutego; 03 marca;
07 kwietnia; 19 maja; 02 czerwca;
14 lipca; 18 sierpnia; 22 września;
20 października; 17 listopada; 15 grudnia.
Msza święta 15 grudnia będzie o godz. 19.00.
Miriam Baouardy, zwana także Małą Arabką, urodziła się 5 stycznia 1846 r. w Abellin, pod starożytną Ptolemaidą, w Galilei. Jej ojciec pochodził z Damaszku, a matka - z Libanu. Gdy Maria miała trzy lata, straciła rodziców. Na wychowanie zabrał ją wtedy wuj. W dwunastym roku życia przynaglano ją już do małżeństwa, ale wybroniła się przed nim i złożyła ślub czystości. Poszukując pracy, dotarła do Marsylii, gdzie została służącą. W 1865 r. wstąpiła do józefitek, ale te - widząc, że Maria doznaje ekstaz i jest stygmatyczką - skierowały ją do karmelu w Pau. Tam to dziewczyna przyjęła imię Marii od Jezusa Ukrzyżowanego. W 1870 r. razem z innymi wyjechała do Indii, aby w Mangalore założyć nowy klasztor. Do Francji wróciła z tych samych powodów, dla których józefitki oddały ją karmelitankom. W Pau spotkała ks. Piotra Estrate, przełożonego sercanów w Betherram, który podjął się kierownictwa duchowego, a po latach został jej biografem. W roku 1875 Maria zaczęła realizować dzieło swych dawnych marzeń: założenie karmelu w Betlejem. Zainicjowała ponadto nowy klasztor w Nazarecie. 22 sierpnia 1878 r. przeżyła upadek ze schodów, w trakcie którego złamała lewą rękę. Błyskawicznie rozwinęła się gangrena i Miriam zmarła 26 sierpnia 1878 r. w Betlejem. Nie pozostawiła żadnych pism, była zresztą prawie analfabetką. Zachowały się jednak relacje osób, które się z nią stykały. Dowiadujemy się z nich o jej wizjach, ekstazach, spełnionych proroctwach, także o improwizowanych poematach. Wszystko to przeżywała w sposób zupełnie zwyczajny, jak gdyby chodziło o rzeczy najnormalniejsze w świecie, nieświadoma swojej niezwykłości. Wywierała ogromny wpływ na otoczenie. Szerzyła przede wszystkim nabożeństwo do Ducha Świętego. Św. Jan Paweł II dokonał jej beatyfikacji 13 listopada 1983 r. w Rzymie. Papież Franciszek włączył ją do grona świętych 17 maja 2015 r.